Sá weldur sem á heldur

Það eru áreiðanlega ekki öll kurl komin til grafar en miðað við þær upplýsingar sem liggja fyrir Íslendingi í útlöndum sem treystir á netsambandið eitt, virðist þó eftirfarandi blasa við um síðustu wendingar í í Glitnismálinu:


Eftirfarandi sitja uppi með Svartapéturinn:

Jón Ásgeir Jóhannesson: Ég bið vinkonur mínar afsökunar en ég finn ekkert betra orð en kellingavæl yfir ramakvein Jóns Ásgeirs. ” Davíð gerði Glitni ekki gjaldþrota. Það voru ráðamenn bankans, sem gerðu það. Þeir fóru of geyst og biluðu…,” skrifar Jónas Kristjánsson og hittir naglann á höfuðið. Áhættusæknir fjárfestar gera út á að græða meir en aðrir á góðum tímum en fall þeirra er hraðar og skellurinn harðari þegar á móti blæs. Þetta er ekkert nýtt.

Í rekstri Glitnis var teflt á tæpasta vað og ekkert B-plan virtist vera fyrir hendi. Bankinn féll eins og spilaborg við fyrstu ágjöf og þá var hlaupið til mömmu ríkissjóðs.

Ég ber virðingu fyrir Jóni Ásgeiri en það fer honum illa að vera pilsfaldakapítalisti. Og hvers vegna í ósköpunum bjóst hann við tekið yrði á honum með silkihönskum hjá Sjálfstæðisflokknum eða –for crying out loud- í Seðlabankanum. Jón Ásgeir talar um að stjórn Glitnis hafi samþykkt bankarán. Pétur Tyrfingsson orðar þetta skemmtilega: "En - mínir ágætu herrar! Það þarf ekkert að ganga að þessu tilboði ríkisins. Það hlýtur að vera hægt að snúa sér eitthvað annað og selja eitthvað úr þessu gríðarlega verðmæta eignasafni. Ef það er ekki hægt - nú þá er það einfaldlega verðlaust og þar með er ríkið ekki að gjaldfella neitt né stela neinu."

Þrjúhundruð milljóna maðurinn Lárus Welding: Fékk þrjú hundruð milljónir fyrir það eitt að ráða sig til starfa hjá Glitni. Setti bankann á hausinn innan við ári síðar. Sagði allt í góðu lagi viku áður en hann fór á hausinn. Hvernig dettur nokkrum manni í hug að endurráða hann sem bankastjóra? Er ekkert sendilsstarf laust hjá bankanum, sennilega myndu hæfileikar hans njóta sín þar betur. Mun sitja uppi með skömmina það sem hann á eftir ólifað.

Ofdramb og græðgi varð þrjú hundruð milljóna manninum að falli. Ef greiðslan hefur ekki verið innt af hendi, ætti ríkið annað hvort að leita leiða til að rifta samningnum eða borga honum með því að keyra vörubílshlass með 300 millum í smápeningum og sturta á stéttina hjá honum. Sá weldur sem á heldur.

Ingibjörg Sólrún Gísladóttir var fjarverandi vegna veikinda og verður því ef til vill ekki hægt að leggja mat á hennar hlut. Hún hefur staðið sig prýðilega í málefnum UNIFEM síðan hún varð utanríkisráðherra og unnið vel að framboði Íslands til öryggisráðsins. Hún hefur nánast ekkert skipt sér af efnahagsmálum þótt hún sé oddviti annars stjórnarflokksins og verið áhugalaus og steinsofandi á vaktinni í Evrópumálunum.


Björgvin G. Sigurðsson lítur út eins og smástrákur með tertu í andlitinu. Geir H. Haarde virti hann ekki viðlits að því er best verður séð. Björgvin hefur staðið sig að mörgu leyti best Samfylkingarráðherra hingað til og litið hefur verið til hans sem framtíðarleiðtoga. Björgvin hefur brugðist vonum aðdáenda sinna – og ég er í þeim flokki. Niðurstaðan af þessu máli er sú að hann hafi enn ekki reynslu né styrk til að takast á við mál af þessu tagi. Í glímunni við Davíð og Geir reyndist hann efnilegur nýliði. En samt bara nýliði.

Varaformaður Samfylkingarinnar fær einkunnina AWOL. Ágúst Ólafur who?

Aðrir Samfylkingarmenn virðist vera í felum eða í útlöndum eða hvort tveggja. Málið er flokknum mikill álitshnekkir.

Flokkurinn þarf að útskýra rækilega hvers vegna hann var ósýnilegur í þessu máli og lét Sjálfstæðisflokknum ákvarðanatöku eftir, enda þótt bankamálin séu á könnu Samfylkingarinnar.

Geir H. Haarde: plúsar hans eru að hafa komið höggi á Jón Ásgeir sem hefur tekið stöðu Sovétríkjanna í heimsmynd Sjálfstæðisflokksins. Mínusarnir eru að hann lítur út eins og skósveinn Davíðs Oddssonar og lætur hann niðurlægja sig á ljósmyndinni þar sem gamli formaðurinn situr við stýrið. Geir sýnir í þessu máli að hann er meiri klækjarefur en margur hugði en spurningin hvort það er honum til framdráttar til lengri tíma litið að niðurlægja Samfylkinguna með þeim hætti sem raun ber vitni.

Geir þarf að útskýra á hvaða forsendum hann virðist hafa afsalað sér stjórn landsins í hendur Seðlabankans, sem meira að segja ákveður hverjir skipi bankaráð Glitnis eftir þjóðnýtinguna!!

Í fljótu bragði virðist blasa við að sigurvegari málsins sé Davíð Oddsson: Hann sýndi hver hefur valdið, setti Geir í farþegasætið og settist við stjórnvölinn. Um fram allt hefndi hann sín á Sovétríkjunum nýju Baugi. Það er hins vegar enn óljóst hvort Glitnir hefði ekki átt að fá lánafyrirgreiðslu fremur en að sæta þeim afarkostum að sæta þjóðnýtingu sem er jú upptaka eigna. Varla í anda Sjálfstæðisstefnunnar.

Vandi Davíðs er að hann þarf ekki að sanna neitt sem stjórnmálamaður og hefði aldrei átt að fara í Seðlabankann. Orðistír bankans er í molum.

Mér segir svo hugur að sigur Davíðs reynist vera Pyrrhosar – sigur: Að í sögulegu samhengi verði litið á Glitnismálið sem lokapunktinn í Baugsmálinu.

Og það var síður en svo óumflýjanlegt. Stjórnlist Napóleons fólst í því að trufla andstæðinginn ekki á meðan hann var að gera mistök. Enn er of snemmt að sjá fyrir lokaniðurstöðuna en í bili að minnsta kosti hefur Davíð með ofsa sínum og óbilgirni tekist að láta það líta svo út sem Jón Ásgeir sé fórnarlamb ofsókna. Í raun gróf hann sína eigin gröf en Davíð tókst ekki að stilla sig um að sparka í liggjandi mann.