Skífu-Jón, komdu heim!

Það er óskaplega dapurlegt að horfa upp á mitt gamla fyrirtæki Stöð 2 og sérstaklega minn gamla vin Sigmund Erni Rúnarsson verða sér til skammar. Kryddsíldin var hneyskli. Að bjóða ráðamönnum gjaldþrota þjóðar á kampavínsfyllerí í miðborg Reykjavíkur eins og ekkert hafi í skorist er veruleikafirring.

Að sjálfsögðu var boðað til mótmæla. Og þar sem Geirjón var í fríi var vitað mál hvernig þetta myndi fara. Þetta var eins og setja hausinn á höggstokkinn. Það var feigðarflan að halda fast í að hafa útsendinguna á Hótel Borg. Það var úr vöndu að ráða fyrir lögregluna og ber að harma að lögreglumennn hafi meiðst, starfsmenn Stöðvar 2 verið beittir ofbeldi og hótelið skemmt. En hér er á ferðinni alvarlegt dómgreindarleysi forsvarsmanna Stöðvar 2.

En gott og vel.

Sigmundur Ernir og Ari Edwald, forstjóri 365 (eða hvað það fyrirtæki heitir þessa stundina) hafa leikið ótrúlegan afleik með því að halda því fram að mótmælendur væru að ráðast gegn Stöð 2. Vissulega má margt slæmt um það fyrirtæki segja en hvers vegna Sigmundur og Ari setja sig við hliðina á gjaldþrota stjórnarherrunum er mér hulin ráðgáta.

Fjölmiðlafyrirtæki verður að laga sig að tíðarandanum hverju sinni. Tíðarandinn er ekki hliðhollur stjórnarherrunum. Yfirlýsingar Ara og Sigmundar um “stjórtjón” fyrirtækisins eru beinlínis hallærislegar: 2-3 milljónir. Þetta eru ekki einu sinni samanlögð mánaðarlaun þeirra félaga.

Ara er vorkunn að hafa svona lítið vit á viðskiptum. Hann hefur nefnilega ALDREI rekið fyrirtæki á ævinni. Þessi skemmtanastjóri íslenska viðskiptalífsins var einfaldlega keyptur til að setja mannlegan svip á fyrirtæki í eigu Baugs.

Nú hefur hann hins vegar komið óorði á fyrirtækið og verður væntanlega látinn fara fljótlega.

Jón Ásgeir finnur örugglega einhvern enn þægari. Baugsvæðing Stöðvar 2 heldur nefnilega áfram. Nú er Freyr nokkur Einarsson kominn inn á gólf fréttastofunnar sem sérstakur varðhundur eigenda og ef einhver skyldi velkjast í vafa um hver boðskapurinn er, hefur þeim vafa verið eytt með því að reka umsjónarmann Íslands í dag og setja þar inn Sindra Sindrason, fyrrverandi (núverandi?) blaðafulltrúa Jóns Ásgeirs.

Þetta er mjög dapurleg þróun því lengst af hef ég talið það öfugmæli að tala um Stöð 2 og Fréttablaðið sem Baugsmiðla. En ég hef áhyggjur af þróuninni og óttast að uppgangur Sindra sé eins og kanarífuglinn í kolanámunni. Fyrirboði um grímulausa Baugsvæðingu.

Ég trúi ekki öðru en að starfsmenn Stöðvar 2 sakni nú Jóns Ólafssonar í Skífunni. Hann hefði aldrei sýnt af sér slíkt dómgreindarleysi. Og reyndar held ég að Jón hafi verið býsna góður eigandi Stöðvar 2. Ég minnist þess að eitt sinn gaf Jón Njarðvíkurkirkju forláta orgel. Allir fjölmiðlar landsins greindu stuttlega frá þessum höfðingskap Skífu-Jóns, nema einn: Stöð 2.

Og hann lét það gott heita. Jú jú, Jón setti sitt mark á dagskrá Stöðvarinnar að ekki sé talað um blessaða Bylgjuna. Jón var hins vegar greindur og ískaldur í hugsun og vissi sem var að ef hann notaði vald fjölmiðilsins myndi það leysast upp og hverfa. Og verða fullkomlega verðlaus.

Þegar Elín Hirst, sérstakur fulltrúi Kjartans Gunnarssonar og Hannesar Gissurarsonar á fréttastofunni , var látin fara, gat hún varla nefnt eitt dæmi um hvernig Skífu Jón hefði otað sínum tota.

(Ég held ég hafi verið eini maðurinn sem mótmælti brottrekstri Elínar, en það er önnur saga. Ekki græddi ég mikið á því, enda ekki hátt skrifaður hjá þeim sem réðu, Kjartani mági mínum og þeim öllum. )

Kosturinn við Jón Ólafsson var nefnilega að hann hafði bara áhuga á peningum og bæta álit sitt í þjóðfélaginu. Hann vissi sem var að hvað fréttirnar varðar, gerði hann það best með þvi að leyfa vitleysingum eins og mér að leika lausum hala í fréttmennsku.

Ég tek skýrt fram að ég þekki Jón sáralítið og hef haft mjög lítið af honum að segja persónulega. En í mínum huga stendur hann upp úr í hópi eigenda íslenskra fjölmiðla. Það er að vísu ekki hörð samkeppni.