Álver eða ESB

Á öndverðri síðustu öld þegar kommúnisminn var í dauðateygjunum, fékk ég Sunnudags-Moggann í hendurnar. Þar blasti við mögnuð svart-hvít ljósmynd af manni á hjóli í ömurlegu iðjuveri. “Flott hjá Mogganum að senda RAXa til Austur-Þýskalands”, hugsaði ég með mér en fréttir af ömurlegri mengun voru þá uppsláttarfréttir í öllum fjölmiðlum- líka hér heima.

En þegar ég opnaði blaðið kom í ljós að RAXi hafði að vísu ekið suður Keflavíkurveginn í leit að myndefni en hafði staðnæmst í álverinu í Straumsvík þar sem hann tók myndina góðu. Hann leitaði ekki langt yfir skammt.

Nafni minn Johnsen sem starfaði einmitt á Morgunblaðinu á þessum tíma skrifaði grein í sama blað á dögunum sem mér fannst með ólíkindum og hefur satt að segja valdið mér heilabrotum. Þar býsnast hann yfir því að þekktustu listamenn Íslands í heiminum, Björk Guðmundsdóttir og hljómsveitin Sigur Rós skuli leyfa sér að halda ókeypis tónleika fyrir Íslendinga í höfuðborginni. Hann segir listafólkið “mála skrattann á vegginn með því að nota tónleika til að hlaða upp (svo!) móðursýki.”

Mesta athygli í grein Árna vakti furðulega ósmekkleg árás hans á Björk Guðmundsdóttur sem hefur gert meira en nokkur annar Íslendingur til að vekja athygli á land og þjóð. Undanfarið hafa Íslendingar að vísu orðið blaðamatur erlendis fyrir fádæma axarsköft, hroka og flumbrugang íslenskra bisnessmanna. En meira að segja þeim tekst ekki að eyðileggja orðstír sem við eigum fyrst og fremst listamönnum okkar að þakka.

Áður en Björk og hennar samstarfsmenn komu fram á sjónarsviðið reyndu íslenskir popparar að ná heimsfrægð með því að apa eftir Ameríkönum. Ekki tókst betur til hjá Hljómum þegar þeir ætluðu að fjalla um mexíkóska matargerðarlist í textum sínum en að þeir kölluðu “Taco” Tasco í annars ágætu lagi “Tasco tostada.”

Þótt Björk syngi oftast á ensku sækir hún efnivið í eigin reynslu og umhverfi og er stolt af því að vera Íslendingar og eiga rætur í íslenskri náttúru. Allir aðrir en fáfróðir heimalningar vita að hún og Sigur Rós skírskota mjög til íslenskrar náttúru og sækja sér þangað innblástur.

Mér er til efs að nokkur einn einstaklingur hafi gert eins mikið í að auka ferðamannastraum til Íslands og Björk. Þetta ætti Vestmannaeyingurinn Árni Johnsen. Nú hefði ég ekkert á móti því að álver verði staðsett í Eyjum en mér segir svo hugur að Eyjamenn vilji miklu frekar fleiri túrista. En kannski að trúbadorinn sé á öndverðum meiði, hvað veit ég?

Þótt ég sé ekki persónulegur vinur Bjarkar get ég sem Reykvíkingur vitnað um það að hún er síður en svo aðeins einu sinni á ári á Íslandi eins og Árni Johnsen heldur fram.
Raunar er það út í hött að ætla að mæla málfrelsi íslenskra ríkisborgara eftir því hve marga daga þeir dveljast á Íslandi enda er hætt við því að þá yrði stungið upp í marga félaga Árna í ríkisstjórninni sem nú situr og fræg er að endemum fyrir ferðagleði.
Við hljótum að vega og meta skoðanir Bjarkar óháð því hve oft hún stimplar sig inn við komuhliðið á Keflavíkurflugvelli.

Árni ræðst að Björk fyrir að vilja draga úr áherslu á iðnvæðingu. Björk varar við skammtímasjónarmiðum: “Við erum ekki á móti virkjunum, en það eru bara svo margir aðrir góðir kostir, eitthvað sem er uppbyggjandi í 100-200 ár, en ekki eitthvað sem dugir bara í 20 eða 30 ár – og svo er ballið búið.”

Árni segir virkjanir þvert á móti langtímasjónarmið “innlegg á bankabók fyrir framtíðina.”

Nú hafa bæði til síns máls. En fyrst virkjanir eru langtímaverkefni, hvers vegna liggur þá svo mikið á að ekki megi leyfa náttúrunni að njóta vafans? Því svarar Árni ekki enda virðist málflutningur hans ganga út á að ala á útlendingahatri.

Björk sem er of rík og býr of mikið í útlöndum að mati Árna, ætti frekar að halda tónleika fyrir 700 Suðurnesjamenn sem óvart búa í kjördæmi þingmannsins. Þeir “misstu vinnuna á einni kvöldstund með dónalegu og ruddalegu brotthlaupi Bandaríkjanna frá Keflavíkurflugvelli.”

Getur það verið að þeir hafi misst vinnuna vegna loka Kalda stríðsins? Af sömu ástæðum og ógeðslegu verksmiðjurnar sem RAXi tók aldrei myndir af í Austur-Þýskalandi lokuðu? Hvers vegna áttu Bandaríkjamenn að hafa hér her áfram? Stafaði okkur ógn af Grænlendingum eða var vera hersins atvinnuátak fyrir Suðurnesjamenn? Árni getur sjálfur haldið tónleika til að harma endalok Kalda stríðsins og getur vafalaust fengið liðsstyrk frá Samtökum herstöðvaandstæðinga. Styrmir og Ragnar Arnalds gætu svo tekið dúett við undirleik Árna.

Þegar grein Árna er lesin í heild sinni kemur nefnilega í ljós að hann rekur allt sem aflaga fer til útlendinga og reynir að reka fleyg á milli höfuðborgar og landsbyggðar enda má Árna ljóst vera að hann sækir ekki fylgið sitt suður. Og sleppum því að langflestir þeirra sem fengið hafa vinnu við að reisa Kárahnjúkavirkjun og álver fyrir austan eru útlendingar enda aðeins 1% atvinnuleysi á landi elds og Ísa um þessar mundir - þrátt fyrir allt krepputal.

Árna tekst á ótrúlega lipurlegan hátt að spyrða Björk saman við Condoleezu Rice, utanríkisráðherra Bandaríkjanna sem leyfði sér að tala máli alþjóðlegra skuldbindinga og lýsa sig andsnúna hvalveiðum Íslendinga. Það þarf raunar engin umhverfissjónarmið til að vera á móti hvalveiðum. Ef Sjálfstæðisflokkurinn væri raunverulegur frjálshyggjuflokkur væri hann á móti þeim vegna þess að þær myndu ekki þrífast án ríkisaðstoðar. Hvernig geta Sjáflstæðismenn réttlætt að íslenska ríkið borgi með útgerð Kristjáns Loftssonar, eins ríkasta manns Íslands? Hvers vegna má þá ekki borga með hvaða útgerð sem er?

Ef Árna Johnsen væri í raun svo umhugað um framtíð Íslands og ekki síst landsbyggðarinnar, þá myndi hann hætta að ráðast gegn mörgum bestu dætrum og sonum þessarar þjóðar og beita sér fyrir því að Ísland gangi í Evrópusambandið.

Ég held nefnilega að flestir umbjóðendur Árna myndu miklu frekar vilja hafa vexti og verðbólgu um 4% eins og er í Evru-löndunum og að matarverð lækkaði um 25%, eins og sérfræðingar telja að gerðist við inngöngu í ESB.

Við skulum ekki einu sinni fara út í þá byggðastyrki sem í boði eru meðal annars til samgöngubóta (var einhver að tala um göng til Eyja?). Og aukin áhrif okkar Íslendinga á þá löggjöf sem við þurfum að hlíta en tökum við upp þrjá fjórðu hluta laga ESB án þess að hafa neitt um inntak þeirra að segja.

Ég hef áður lýst því yfir að það væri nær lægi að Björk Guðmundsdóttir tileinki okkur Íslendingum en Tíbetbúum, Færeyingum eða Grænlendingum lagið “Declare Independence” á tónleikum á Íslandi og ítreka þá hvatningu hér með.