Að tala við fólk eins og fífl

Mig setti hljóðan þegar ég las eftirfarandi um flokkstjórnarfundiSamfylkingarinnar.

"(Ingibjörg Sólrún) sagði einnig að fólk, sem mætti á útifundi og borgarafundi til að mótmæla ástandinu ætti hrós skilið fyrir málefnalega baráttu. „Ef ég væri ekki í ríkisstjórn væri ég þar," sagði Ingibjörg Sólrún

Gerir formaður Samfylkingarinnar sér virkilega ekki grein fyrir því að fólkið er að mótmæla meðal annars henni?

Og þegar flokksmenn hennar krefjast kosninga til þess að endurnýja umboð Alþingismanna, sakar formaðurinn þá um að setja flokkshagsmuni ofar þjóðarhagsmunum!!!! Egill Helgason hittir naglann á höfuðið þegar hann kallar þetta veruleikafirringu.

Samfylkingin virðist ekki hafa nokkurn skapaðan hlut fram að færa en hálfvolga andstöðu við Davíð Oddsson, seðlabankastjóra. Bókað er í ríkisstjórn að hann njóti ekki trausts Samfylkingarinnar en látið við það sitja. Davíð er vissulega óhæfur til að gegna sínu embætti en að greining flokksins á vandanum sé ekki dýpri er makalaust.

Í rauninni hefur Samfykingin verið einstaklega aðgerðalítil síðan hún settist í ríkisstjórn, að öðru leyti en því að gefa ráðherrum sínum kost á að kanna framandi lönd á kostnað skattgreiðenda.

Undirbúningur aðildarviðræðna hefur setið algjörlega á hakanum í utanríkisráðherratíð hennar og þá ekki síst nauðsynleg kynning á málefnum Evrópusambandsins.

Getur einhver sagt með hönd á hjarta að Ingibjörg Sólrún hafi sem formaður flokksins og ráðherra stundað samræðustjórnmál? Hefur lýðræði verið virkt innan Samfylkingarinnar? Hefur fagmennska í ráðningum verið í fyrrirúmi?

Ingibjörg Sólrún hefur gert viðskiptaráðherra sinn að algjöru fífli með því að upplýsa að hún hafi setið sex fundi með helstu ráðherrum Sjálfstæðismanna og seðlabankastjóra um bankamál án þess að boða bankamálaráðherrann á fund. Eru þetta samræðustjórnmál?

Þegar kreppan var hvað dýpst setti ISG á svið leikrit þar sem hún sagðist spara með því að sameina tvær skrifstofur í ráðuneyti sínu þegar hún var í raun að auka útgjöld með þvi að skipa reynslulausa vinkonu sína yfirráðuneytisstjóra með sendiherratign.

Er þetta fagleg ráðning? Eru það ekki vinnubrögð af þessu og svona grímulaus klikuskapur sem fólkið er að mótmæla? Og útúrsnúningum og rangfærslum og hálfsannleika? Að komið sé fram við fólk eins og fífl?

Ingibjörg Sólrún hefur tekið þátt í þvi´að halda upplýsingum skipulega ekki aðeins frá almenningi heldur samflokksmönnum sínum. Er það gagnsæi?

Hver er munurinn á Davíð Oddssyni og Ingibjörgu Sólrúnu? Stigsmunur- ekki eðlis.

Ógæfa Samfylkingarinnar og Íslands er að þrátt fyrir hroka sinn, gerræði og urræðaleysi; skort á sjálfsgagnrýni og auðmýkt, er ISG skársti kostur flokksins. Björgvin G. hefur misst traust allra, Þórunn er ekki líkleg til stórræðna, Ágúst Ólafur er tja hvað skal segja, efnilegur en varla meira en það.

Mistök Össurar í Giltnismálinu sýndu svo og sönnuðu að Davíð Oddsson spilar á hann eins og píanó. Hann er of ístöðulaus til að gegna forystuhlutverki. Og nú loks þegar hann fékk málið aftur, virðist hann telja að helsta von Íslendinga sé að leita að olíú. Af hverju ekki leita að gulli?

Ljóst er að nú þegar viðræður um aðild Íslands að ESB fara í hönd er það óheppilegt að utanríksráðherrann sé ekki heill heilsu. Þá er hætt við því að það verði óhentugt fyrir flokksformann að þurfa að dvelja svo vikum skiptir erlendis þegar viðræðurnar standa yfir.

Lausnin gæti falist í því að Ingibjörg Sólrún settist annað hvort í viðskipta- eða umhverfisráðuneytið. Þórunn Sveinbjarnardóttir er prýðilega vel að sér í utanríkismálum og væri gott utanríkisráðherraefni á venjulegum tímum. Einn er hins vegar sá maður í þingflokki Samfylkingarinnar sem hefur hárréttan bakgrunn. til að valda þessu verkefni.. Lögmaðurinn Árni Páll Árnason er þrautreyndur og slyngur samningamaður og sérfræðingur í Evrópumálum.

Í raun væri hann kjörið utanríkisráðherraefni til að takast á við Evrópumálin en hann gæti einnig fúnkerað sem eins konar Evrópuráðherra með þvi´að taka við af Björgvin G. Til vara legg ég til að hann verði gerður að aðalsamningamanni Íslendinga og sendiherra í Brussel ef henta þykir. Hans tími er kominn.