Björgvin G,klappstýrurnar og Kína

Björgvin G. Sigurðsson, viðskiptaráðherra sýndi og sannaði að hann er alvöru stjórnmálamaður með því að taka á móti sendinefnd frá Dalai Lama í gær á sama tíma og flestir aðrir stjórnmálamenn íslenskir reyndu hver um annan þveran að nýta sér árangur íslensks handbolta á Ólympíuleikunum í pólitískum tilgangi.

Björgvin er eini íslenski stjórnmálamaður sem hefur haft bein í nefinu til þess að standa uppi í hárinu á kínverskum yfirvöldum og taka mannréttindamál til umfjöllunar á fundum sínum með Kínverjum.

Frammistaða Björgvins er til fyrirmyndar, ekki síst þegar borið er saman við það skjall og undirlægjuhátt sem forseti Íslands gerir sig sekan um í hvert skipti sem hann hittir forseta Kína. Ólafur kiknaði í hnjánum að vanda þegarhann hitti forseta Kína í síðustu Ólympíuleika-heimsókn sinni og hlóð Hu Jintao , fyrrverandi ofsækjanda Tíbeta sem oddviti kommúnista í Tíbet, svo miklu lofi að engu líkara en forsetinn vilji helst að Ísland gangi í sjálft alþýðulýðveldið.

Af einhverjum ástæðum ætlast enginn til þess af Þorgerði Katrínu að hún hafi skoðanir á Kína, enda “bara” varaformaður Sjálfstæðisflokksins. Sjálf virðist hún láta sér nægja það hlutskipti að vera klappstýra lýðveldisins- í harðri baráttu þó við títtnefndan Ólaf Ragnar.

Óneitanlega er illa komið fyrir ágætum stjórnmálamönnum að í stað þess að stunda alvöru stjórnmál skuli þeir nú leggjast svo lágt að keppast um að reyna að ræna sviðsljósinu frá okkar frábæru handboltamönnum.

Ríkisstjórnin hefur ákveðið að styrkja handboltann um fimmtíu milljónir. Síðast þegar fréttist hafði Þorgerður Katrín eytt fimm milljónum í flandur sitt til Kína og þurfti nauðsynlega að hafa eiginmanninum, ráðuneytisstjóranum og maka beggja með. (Ekki er reyndar búið að reikna allan dvalarkostnað inn í töluna. Gleymum ekki að dagpeningana fá ráðherra og forsetinn beint í vasann því allur kostnaður er borgaður.

Ferðakostnaður Ólafs Ragnars og Dorritar og fylgdarliðs er svo tæpast minni en Þorgerðar Katrínar og Kristjáns Ara og sama gegnir með dagpeninga þeirra – beint í vasann.

Þetta er sennilega á við 20% af silfurfé handboltans.

Þorgerður Katrín og Kristján Ara, Ólafur Ragnar og Dorrit kunna ágætlega að styðja okkar stórasta land í orði en hvernig væri að þau létu sína ferðahvetjandi dagpeninga renna í silfursjóð til að styrkja handboltann.

Spyrjið launalausa áhugamenn hvort þeir gætu ekki lyft grettistaki fyrir bara brot af því fé sem það kostaði að senda klappstýrurnar til Kína.